Hello!

Ik ben nu iets meer dan twee weken weg, maar voor mijn gevoel ben ik er pas net een paar dagen. Ik heb het hier naar mijn zin en de tijd gaat erg snel voorbij.

Maandag was een vrije dag voor iedereen, omdat het labor day was in Cambodja. Toch ben ik maandagochtend even naar het weeshuis geweest, daarna ben ik met een huisgenootje naar de S21 prison geweest. Ten slotte hebben we de rest van de middag aan het zwembad gelegen. Dinsdag ben ik naar verschillende plekjes geweest in Phnom Penh. We zijn met een groep vrijwilligers naar het Stadium, twee tempels, central market, royal palace, riverside en de killing fields geweest. Het was leuk om de toerist uit te hangen, want dat had ik nog niet echt gedaan. Woensdag en donderdag moest ik werken. Een van de kinderen uit de klas heeft een tekening gemaakt voor me, heel schattig! Vrijdag was een rustig dagje. Ik heb met mensen van het huis pizza gegeten en later hebben we nog wat gedronken in de buurt van het huis. Zaterdag waren we met een groep uitgegaan. Zondag heb ik dan ook vrij weinig gedaan behalve uitslapen en uitrusten.

Vandaag was het een leuke, maar ook confronterende dag. 's Ochtends ben ik naar het weeshuis gegaan, toen ben ik met de 'mama' en een van de meiden naar de markt gegaan om boodschappen te halen. Vervolgens ben ik meegegaan naar de tandarts, omdat twee meiden naar de tandarts moesten. De tandarts hier ik Cambodja is heel anders dan wat wij gewend zijn in Nederland. Het kwam erop neer dat het een grote ruimte was waar meerdere behandelstoelen stonden en je alles kon zien. Toen we terugkwamen in het weeshuis waren de kinderen thuisgekomen van school of zich aan het klaarmaken voor school. De tijd dat de kinderen thuis waren was gezellig. Daarna ben ik met een van de meiden samen teruggegaan naar de wijk waar zij vroeger woonde. Het was bijzonder en confronterend om daar te zijn, omdat het voor haar de eerste keer was dat zij daar weer was nadat zij weg is gegaan. We zijn eerst naar haar tante geweest, daar hebben we even gezeten en twee nichtjes kwamen er later ook bij. Vervolgens zijn we door de buurt gaan lopen en hebben bijna iedereen in de community gedag gezegd en een praatje gemaakt. Mensen zijn daar zo ontzettend lief, telkens kregen we wel drinken en eten aangeboden. Ook wilden we naar de plek toe gaan waar zij vroeger heeft gewoond met haar familie. Het was erg sneu, omdat het huisje niet meer bestond en de wijk veranderd is. De wijk is schijnbaar ook heel erg veranderd ten opzichte van de tijd dat zij er nog woonde als klein kind. Het raakte me om te zien dat ze het zo fijn vond om daar weer te zijn. Uiteindelijk hebben we nog een tijdje buiten gezeten op een plein met allemaal locals die daar wonen. Het was ook echt gezellig, de mensen daar spreken niet of nauwelijks Engels maar toch deden ze hun best om met me te praten. Het was vaak wel een gesprek met behulp van haar vertaalkunsten en met handen en voeten. Het was zeker leuk om een kijkje te kunnen nemen in het leven van de locals daar. Nu ik dit zo schrijf besef ik me dat je zoiets gewoon echt moet meemaken en moet zien met je eigen ogen. Het is niet beschrijven hoe het is.

Morgen moet ik werken. Woensdagochtend ga ik voor een kleine week de stad uit om naar het strand te gaan. Ik kijk er naar uit om lekker even op het strand te liggen.

Cindy